Merhaba bi hayli zaman geçmiş, içimi dökmeyeli... 2011 kadar saçma bir yoğunlukta geçen bi yıl daha olmadı desem abartmış sayılmam sanırım...Gazeteciliğin editörlük kısmıyla uğraşmak ne kadar yorucu... haber denilen şey ne kadar nankör, bugün yaptığının yarın için bi değeri yok, iz bırakmak içinse idealist olman lazım, bütün özel hayatını, sosyal hayatını bi kenara bırakıp, hergün... avcuna yapışmış mousela gözlerini miden bulanana kadar ekrandan ayırmayarak, yerinden kalkmadan çalışarak bu düzene isyan etmeden katlanman lazım...
Uzaktan davulun sesi hoş gelirmiş...Bir taraftan çalıştığım bu şartları bilmeden buaraya girmeye can atan yeni mezunlar...
Nereye kadar devam edicek bilinmez ama, insanın hayatını değiştirmesi, işini değiştirmesi öyle kolay değil,.ama şu var ki insan bazen "herşeyin başı sağlık" sözünü bile unutuyor... o bilinçle yaşamıyor...sen öle yaşamak istesen de tepende sürekli birileri, egolarını tatmin ettirmeye, dediğini yaptırmaya, empati kurmadan çalıştırmaya devam ediyor...Sonra biri geliyor senin tüm emeğini -kraldan çok kralcı olanlar - bir cümlesiyle yok etmeye çalışıyor...bazıları kısa süreliğine kazandığını zannediyor, ki bi zaman geliyo ki işgüzar yalakaları bile onları yalnız bırakıyolar veya ektiğini biçiyor, hayattan dersini alıyor... "Kötüler bi gün cezasını bulur " a çıkıyor ve beni teselli ediyorsa da bu süreçte olan sana oluyor...
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder